Δεινὸς Ἔρως, δεινός. Τὶ δὲ τὸ πλέον,ἢν πάλιν εἴπω
καὶ πάλιν οἰμώζων πολλάκι· «δεινὸς Ἔρως» ;
ἦ γὰρ ὁ παῖς τούτοισι γελᾷ καὶ πυκνὰ κακισθεὶς
ἥδεται· ἢν δ’ εἴπω λοίδορα, καὶ τρέφεται.
Θαῦμα δέ μοι,πῶς ἄρα διὰ γλαυκοῖο φανεῖσα
κύματος, ἐξ ὑγροῦ, Κύπρι,σύ πῦρ τέτοκας.
«Δεινός ο Έρως, φοβερός» : τι κι αν το πω με κλάμα;...
Γελά και χαίρεται μ’ αυτά - για μένα είναι θάμα
που βγήκες από το γλαυκό της θάλασσας το ντύμα
για να γεννήσεις, Κύπρι εσύ, φωτιά μεσ’ απ’ το κύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου