Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

XII 154. ΜΕΛΕΑΓΡΟΥ



Ἡδὺς ὁ παῖς, καὶ τοὔνομ’ ἐμοὶ γλυκύς ἐστι Μυΐσκος
καὶ χαρίεις· τίν’ ἔχω μὴ οὐχὶ φιλεῖν πρόφασιν;
καλὸς γάρ, ναὶ Κύπριν, ὅλος καλός · εἰ δ’ ἀνιηρός,
οἶδε τὸ πικρὸν Ἔρως συγκεράσαι μέλιτι.

Μυίσκο λένε το παιδί, γλυκό, χαριτωμένο-
γιατί να μην τον αγαπώ ακόμη επιμένω;...
Όμορφος, μα την Κύπριδα, έστω κι αν με παιδεύει,
με μέλι ο Έρως το πικρό ξέρει ν’ ανακατεύει.